opkomst en ondergang van de RKOLB
terroristen
In aflevering 1 waren al even de warme banden tussen Amsterdamse sociaal-democraten en rooms-katholieken in de jaren '30 ter sprake gekomen. In de dagbladen woedden er toen felle polemieken tussen de twee. De sociaal-democratische papenhater en provocateur Johan Scheps produceerde zelfs een venijnig boekje met de opruiende titel Roomse straat-terreur - maar… Amsterdam ligt niet in Limburg. Hierin beschrijft hij in sappige details het roomse complot om heidenkinderen om te turnen tot katholieken.Deze virtuele godsdiensttwisten breidden zich uit naar de Amsterdamse straten. Scheps laat ons meegenieten van de knokpartijen tussen Roomse knokploegen en colporteurs van dagblad Het Volk, die hun anti-Roomse pamfletten treiterend trachtten te slijten in de opzettelijk provocerende nabijheid van katholieke instellingen.
Uit Het Volk, 20 juni 1931 (Delpher) |
Brochure van J. Scheps (Delpher) |
Deze context helpt misschien om te begrijpen dat relatief veel mensen uit het zuiden van ons land een rol spelen in dit blog. Het gebied boven de grote rivieren was voor katholieken in het zuiden een ontwikkelingsland met volop carrièremogelijkheden.
Baur?
Een nieuwe - Limburgse - stem aan het firmament in dit blog is Baur. Eerlijk gezegd staat het nog helemaal niet vast dat haar wieg in Limburg stond, maar Baur is een Limburgse naam met een associatie van steenkool, en bovendien weten we dat ze haar bibliotheekopleiding in Sittard deed.
J.M. Baur geslaagd. Limburgs Dagblad, 31 mei 1957 (Delpher) |
Dat is dan meteen het enige wat vast staat, want buiten de Emmastraat Files is er helemaal niets over Baur te vinden. Zelfs of de foto helemaal bovenaan eigenlijk wel Baur is weten we helemaal niet zeker - daar kom ik spoedig op terug.
Toch gaan we Baur beter kennen dan een heleboel van haar voorgangsters die hier uitgebreid zijn langsgekomen, en dat komt door haar expressieve stijl in het handjevol Jaarverslagen dat zij heeft nagelaten.
Baur zal waarschijnlijk kort voor de oorlog zijn geboren, aangezien ze in '57 haar bibliotheekdiploma haalde. Iin haar doen en laten is ze een typische vertegenwoordigster van de naoorlogse generatie. De komende afleveringen bekijken we de laatste jaren van de geschiedenis van de RKOLB. Deels zullen we dit doen door Baurs frisse ogen.
meedogenloos
de zachtmoedige mej. Hermans in 1961 (foto: KDC) |
Amper is Baur in dienst bij de RKOLB - in 1958 begonnen op de Centrale - of ze is al filiaalhoofd van de Emmastraat. In die functie volgt ze de zachtmoedige mej. Hermans op, die na een kwart eeuw met pensioen is gegaan. Tussen de Emmastraat Files treffen we ieder Jaarverslag van filiaal Emmastraat aan vanaf dit jaar (1958) tot het einde, ruim een decennium later, terwijl er opvallend genoeg maar twee Jaarverslagen van dit filiaal bewaard zijn gebleven van de dertig jaar daarvoor Onder die twee uiteraard het ontroerende allereerste Jaarverslag uit 1930, een collector's item.
Mej. Hermans wordt filiaalhoofd. Jaarverslag 1934 (EF) |
Al in dat allereerste Verslag van Baurs hand, 1959, in de allereerste alinea, gaat ze er met gestrekt been in. Meedogenloos schrijft ze dat er van de officiële cijfers van haar voorgangster betreffende het aantal leeszaalbezoekers per jaar, zo'n 1400, niets deugt:
We mogen blij zijn als we 1 persoon per dag in de Leeszaal hebben. De meeste mensen nemen de benen als ze onze "Leeszaal" zien, spot Baur, ik schat het aantal bezoekers in de volwassen leeszaal dus zeker niet hoger dan ± 500 per jaar.
Baur zal er tot haar frustratie snel achter zijn gekomen dat ze een failliete boedel erfde toen ze filiaalhoofd werd.
uit Jaarverslag 1959 (EF) |
Na drie decennia betrekkelijke goedmoedige neutraliteit wordt hier het stijlmiddel sarcasme geïntroduceerd in de Jaarverslagen. Dat kan ook alleen maar gebeuren door toedoen van een nieuweling, in het bijzonder één met lef. De harmonisch ingestelde directrice, Bep Damen, moet in de Centrale aan de Herengracht haar wenkbrauwen hebben gefronst toen deze regels haar onder ogen kwamen. En ze wist toen nog niet eens wat er nog zou komen.
Lang hoeft Bep niet te wachten. Het jaar daarop slaat Baur opnieuw toe. Terwijl iedereen juicht omdat er het afgelopen jaar volgens de tellingen in filiaal Emmastraat zoveel leden zijn bijgekomen, vult Baur een emmer met ijskoud water. De werkelijkheid is, zo schrijft ze wreed ontnuchterend, dat die toename geheel is toe te schrijven aan een schoolabonnement dat de Pius MMS - een nabije middelbare school - voor de leerlingen van een aantal klassen heeft afgesloten met het filiaal. Al die leerlingen zijn verplicht lid geworden. Als je dit aantal eraf trekt, dan blijkt dat er juist veel minder leden zijn dan het jaar ervoor. Onder de streep is er zelfs sprake van een grote teruggang.
uit Jaarverslag 1960 (ES) |
"Prachtige geschiedschrijving. Achteruitdenken en voorzichtig omwoelen tot je meer weet."
Lees Stijns hele tot nadenken stemmende column, over het belang van de tijd nemen voor dingen, hier.
Artikel van Wim Keizer in Bibliotheekblad over De Emmastraat Files:
extra service:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten